ÇOCUKLUK HATIRASI

Pazar günü uyanmakta güçlük çektim.Akşam geç yattığım için öylesine umarsızca yatağımda sıkılmadan kaldım.Burada olmayı hiç istemiyordum ama bir seçenek sunan  olmadığı için kalmak mecburiyetindeydim.Yataktan kalktım ve bir sigara yaktım sakince odanın camından yolun kenarındaki ağaca baktım yaprakları yeni yeşilleniyordu ve bende sigaramdan dumanından bir nefes alırken bu olası mı diye içinden geçirdim.Mayıs ayındaydık ve bu olasıydı.Penceremin kolunda pislikten parmaklarımı geçirdikten sonra sigaramı söndürdüm ve mutafağa geçtim buzdolabının kapağını açtım ve soğuk sütü tezgaha bıraktım.Dolaptan Venedik'ten aldığım kupamı çıkardım ve sütü içine boşalttım ve boş süt kutusunu çöpe attım.

**

Salona geçip televizyonda bir şeyler olmadığımı görünce okuduğum kitaba devam edeyim dedim ve ondan da sıkıldım.Bu mayıs ayı bende bir kasvet yaratmıştı.Yıllık iznimin son günlerinde evde sıkılmaktan başka bir şey yapmıyordum adeta.Sokaktan çocuk sesleri geldi camdan kafamı uzattım bir çocuk diğer çocuğu elinden sopa kovalıyordu.O çocukta çocukluğumu gördüm ve güzel zamanlardı dedim kendi kendime.Keşke demeyi pek sevmesemde şuan çocuk olmayı o kadar çok istiyordum ki;sokakta koşturmak,komşuların zillerine basıp kaçmak,arkadaşlarımla saklambaç oynamak için şuan nelerimi vermezdim diye düşündüm.

**

Gerçekten neyim vardı bu yaşıma kadar.Yaşadıklarım,yaşayacaklarım ya da yaşamadan geçtiğim gençliğim ve çocukluğum.Bu hayatta tek başıma var olmaktan başka bir amacım var mıydı?Çocukluk dünyamda yaşanmışlıklarımın tadına gerçekten varabilmiş miydim?
Hepsi orada o sokakta bir iz gibi dururken ben de penceremde o anıları sadece beynimde hayal gücümle perçinleyebiliyordum.Bu hayatta yalnızım ve yalnız olmak beni bazı zamanlar mutlu bazı zamanlar ise mutsuz kılıyordu.

Zamanı durdurabilmek ve yaşanmışlıklara geri dönebilmek ümidi ile camımı kapadım ve perdeyi çektim.

-Bir delinin günlüğünün son sayfası..